Makau to miasto położone na południowo–wschodnim wybrzeżu Chin. Poznaj jego historię i największe atrakcje!
Co warto wiedzieć o Makau (Macau)?
Spis treści
Ze względu na położenie nad Morzem Południowochińskim życie jego mieszkańców od najdawniejszych czasów związane jest z rybołówstwem, żeglarstwem i handlem. Usytuowanie w takim miejscu sprawia, że panujący w mieście klimat jest ciepły i wilgotny przez większą część roku. Typową cechą pogody w tym rejonie świata są cyklicznie występujące latem deszcze monsunowe. Niekiedy pojawiają się również tajfuny.
Historia Makau sięga czasów pierwszych chińskich cesarzy. Pomimo jednak włączenia tych terenów w skład nowo powstałej, zjednoczonej monarchii, obszar ten pozostawał niezamieszkany aż do X wieku naszej ery. Z tego właśnie okresu pochodzą źródła poświadczające istnienie na tym terenie pierwszej osady. Pierwszymi mieszkańcami byli Chińczycy uciekający przed wojskami mongolskimi.
Przez kilka kolejnych stuleci osiedle to było niewielkim portem rybackim, pozbawionym większego znaczenia. Sytuacja zmieniła się w XVI wieku, gdy przybyli Portugalczycy. W ciągu kilku dziesięcioleci zmienili oni nie tylko znaczenie tego miejsca, czyniąc je ważnym i dużym miastem portowym. Skierowali na nowe tory również historię i kulturę miasta.
Do XIX wieku portugalscy kupcy rezydowali w Makau, mając status mniejszości zarządzanej przez lokalny samorząd. Powołany do życia jeszcze w 1583 roku senat rozsądzający Portugalczyków podlegał nadzorowi chińskich władz.
Stosunki polityczne zmieniły się w wieku XIX. Słabnące Cesarstwo Chińskie przegrało obie wojny opiumowe, na czym skorzystały europejskie mocarstwa kolonialne. Swój kawałek tortu dostała także Portugalia. W 1887 roku Chiny przekazały temu państwu Makau w wieczyste użytkowanie.
Miasto przetrwało kolejne zawieruchy dziejów bez większych problemów. Sytuacji Makau nie zmieniły ani burzliwe lata po upadku Cesarstwa Chińskiego na początku XX wieku, ani obie wojny światowe. Także powstanie komunistycznych Chin w 1949 roku, mimo początkowych perturbacji dyplomatycznych, nie naruszyło statusu Makau.
Geografię polityczną zmieniło dopiero Rewolucja goździków w Portugalii w 1974 roku. Po obaleniu dyktatury, nowy portugalski rząd postanowił zrzec się wszystkich zamorskich terytoriów. Po wieloletnich negocjacjach, w 1999 roku Chińska Republika Ludowa przejęła zwierzchnictwo nad Makau. Jest to obszar o największej gęstości zaludnienia. 650 000 mieszkańców Makau na wyspie o powierzchni niespełna 33 km² stanowi ponad 18 000 ludzi na km²!
Jeden kraj, dwa systemy
Zgodnie z podpisanymi między Portugalią a Chinami traktatami, a także z konstytucją Makau, region ten cieszy się specjalnym statusem w strukturach komunistycznego państwa. Tak jak w Hongkongu, w Makau obowiązującym ustrojem ekonomicznym jest gospodarka wolnorynkowa, czyli kapitalizm.
Także ustrój polityczny Makau różni się od modelu stosowanego w Chinach Ludowych. Region ten posiada własne instytucje takie jak rząd, parlament, Sąd Najwyższy i walutę. Częściowo także służby mundurowe są niezależne od władz w Pekinie. Makau ma własną policję oraz służby celne odpowiedzialne za kontrolę graniczną.
Jako że Makau nie jest państwem niepodległym, rolę sił zbrojnych pełni Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza. Rząd w Pekinie jest też odpowiedzialny za politykę zagraniczną Makau tak jak pozostałych części państwa.
Jak dotrzeć do Makau?
Bezpośredni lot z Polski do Makau nie jest możliwy. Z naszego kraju dostać się tam można korzystając z podróży lotniczych z przesiadkami. Najbliżej położonym miastem jest Hongkong. Znajduje się on 66 km od Makau. Trasę tę można pokonać na trzy sposoby.
Pierwszym jest prom. Odpływają one z kilku miejsc w Shenzen i Hongkongu. W przypadku tego drugiego miasta są to porty takie jak Shun Tak i Tsim Sha Tsui. Bilet kosztuje około 160 dolarów Hongkongu, czyli mniej więcej 73 złote. Rejs trwa godzinę.
Trasę można pokonać również bardziej efektownie. 55-kilometrowa autostrada między miastami biegnie przez Morze Południowochińskie. Droga znajduje się nie tylko nad taflą wody, ale także pod powierzchnią biegnąc usytuowanym na dnie tunelem. Kolejnym rozwiązaniem jest skorzystanie z przejścia granicznego Zhuhai w prowincji Guangdong.
Ze względu na własne przepisy celne, do wjazdu do Makau nie jest wymagana wiza dla obywateli polskich. Wystarczy paszport, by dostać się do tego niezwykłego miasta.
Rola hazardu w Makau
Europa ma Monte Carlo. Ameryka Las Vegas. W Azji miastem kasyn i hazardu jest Makau. Jest to hazardowa stolica świata. Kasyna znajdujące się w nim generują zyski kilkakrotnie większe niż ich europejski i amerykański odpowiednik.
Dochody kasyn liczone są w dziesiątkach miliardów dolarów. Jest to jedna z dwóch, obok turystyki, najważniejszych gałęzi gospodarki regionu. Daje ona pracę ¼ mieszkańców miasta (około 10% pracujących w branży hazardowej i kolejne 14% w powiązanym z nim sektorze hotelarskim).
Tak jak w Las Vegas, kasyna w Makau to wymyślne budynki imitujące gmachy z całego świata. Jednym z najbardziej znanych jest The Venetian Macao. Zbudowany z niezwykłym rozmachem obiekt to nie tylko kasyno. Na 51 000 m² mieści się także 5-gwiazdkowy hotel i centrum handlowe.
Kompleks ten odtwarza Wenecję w sposób zapierający dech w piersiach. Naturalnej wielkości kamienice, mosty, a nawet… kanały z pływającymi po nich gondolami. Drugim pod względem wielkości przybytkiem hazardu w Makau jest City of Dreams. Na „skromne” 39 000 m² kompleksu składa się 450 stołów i 1500 automatów do różnych gier. Na gości czekają ponadto takie atrakcje jak pokazy w Teatrze Tańczącej Wody, Vquarium i przy Fontannie Baniek.
Na uwagę zasługuje także Pływające kasyno zbudowane w formie tradycyjnego chińskiego pałacu oraz wiele innych wymyślnych budowli. Warto zobaczyć je nie tylko w dzień, ale też w nocy, gdy są widowiskowo podświetlone.
Makau – mapa atrakcji
Wyjątkowa historia miasta uczyniła z niego unikalną mieszankę wpływów orientalnych i europejskich. Spacerując ulicami miasta, możemy w jednej chwili być w Chinach, by w następnej znaleźć się na południu Europy.
Ruiny Kościoła św. Pawła (Ruinas de Sao Paulo)
Pozostałości tej wielkiej niegdyś świątyni są dziś jedną z największych atrakcji turystycznych miasta. Budynek powstał w XVII wieku w powszechnym wówczas stylu barokowym. Projekt wykonał jezuita Carlo Spinola. Jest on dziełem rąk japońskich chrześcijan, którzy uciekli z ojczyzny przed prześladowaniami religijnymi.
Kościół został konsekrowany w 1637 roku, stając się największą świątynią katolicką w Azji. Mimo dwukrotnych pożarów był odbudowywany. Ostatecznie służył wiernym przez niemal 200 lat. Trzeci pożar z 1835 roku niemal doszczętnie strawił budowlę, po której pozostała do dziś tylko ściana fasadowa i znajdujące się przed wejściem schody.
Niezwykły pejzaż, który sobą roztaczają ruiny, jest jednym z najważniejszych celów każdego turysty zwiedzającego Makau. Wraz z resztą zabytkowej starówki jest częścią światowego dziedzictwa UNESCO.
Fortaleza do Monte
Kolejną pozostałością po portugalskich rządach kolonialnych jest Fortaleza do Monte, czyli Górska Forteca. Znajduje się niedaleko kościoła św. Pawła.
Obiekt ten wybudowano na początku XVII wieku celem zabezpieczenia posiadłości jezuitów. Twierdza oddała przysługę Portugalczykom już na samym początku swojego istnienia, gdy Makau próbowali im odebrać Holendrzy.
Warownia swoją skuteczność zawdzięcza położeniu i grubym murom. Zbudowano ją na wzgórzu wznoszącym się na wysokość 52 m. Ściany zewnętrzne mają 9 m wysokości i około 3 m grubości (im wyżej, tym stają się cieńsze). Na 8000 m² ustawiano do 32 armat.
Także i tę budowlę wykonano w stylu barokowym. Pełniła funkcję obronną przez ponad 300 lat, aż do 1965 roku. Forteca stała się wtedy siedzibą obserwatorium meteorologicznego. Wtedy też po raz pierwszy można było przyjrzeć się jej z bliska. W 1998 roku w tym miejscu ufundowano Muzeum Makau.
Na wystawie można poznać historię Makau od czasów przybycia Portugalczyków, podejrzeć codzienne życie dawnych mieszkańców oraz zobaczyć zabytki łączące kulturę i sztukę Wschodu i Zachodu.
Largo do Senado
Plac Senatu znajduje się w ścisłym centrum miasta. Jego nazwa pochodzi od budynku dawnej portugalskiej instytucji powołanej do rozwiązywania sporów między kolonistami. Innym zabytkowym obiektem stojącym w pobliżu jest Święty Dom Miłosierdzia (Santa Casa da Misericórdia). Był on przytułkiem dla żon i dzieci marynarzy zaginionych lub zmarłych na morzu. Bruk ułożony jest w tradycyjny portugalski chodnik calçada, którego cechą charakterystyczną jest układanie kostek we wzory, co tworzy mozaikę.
Sam plac pełni dziś rolę miejsca spotkań tubylców i turystów. Pełen jest restauracji i kawiarni, w których można się zatrzymać i odpocząć przed dalszym zwiedzaniem.
Świątynia A-Ma
Miasto nie jest jednak zdominowane wyłącznie przez portugalskie wpływy kulturowe i architektoniczne. Typowo chińska jest świątynia A-Ma, która została poświęcona chińskiej bogini Mazu. Jest najstarszym miejscem kultu w mieście.
W chińskiej mitologii Mazu to córka rybaka, która potrafi opuszczać swoje ciało we śnie. Pewnego dnia, dzięki swojej mocy, uratowała swojego ojca i braci. Nie udało się jej jednak uratować wszystkich. Jeden z braci zginął. Jej zadośćuczynieniem jest pomaganie rybakom. Jej kult był popularny wśród Chińczyków zamieszkujących wybrzeże. W miejscowym dialekcie kantońskim nazywa się A-Ma.
Położona na zboczu wzgórza świątynia jest doskonałym miejscem do zapoznania się z orientalną kulturą. Tradycyjna chińska architektura, rozwieszone wszędzie lampiony i zapach kadzidła to charakterystyczne cechy tego miejsca. Nie brak w nim też zieleni.
Macau Tower
Wieża Makau to jedna z wizytówek miasta. Mierzy 338 metrów wysokości, będąc najwyższą budowlą w mieście. Pomysłodawcą jej budowy był Ho Hung-sun (Stanley Ho), chiński miliarder. Podczas podróży do Nowej Zelandii zachwycił się Sky Tower w Auckland i zapragnął podobnej w Makau. Ostatecznie oddano ją do użytku w 2001 roku.
W wieży na turystów czeka kilka atrakcji, takich jak podziwianie panoramy miasta z pięter 58 i 61 oraz możliwość zjedzenia posiłku w restauracji z tarasem widokowym. Jest też coś dla miłośników wrażeń ekstremalnych – spacer po krawędzi pierścienia wieży. Dla bezpieczeństwa turyści są przypięci do lin utrzymujących ich w razie utraty równowagi.
Rua do Cunha
Ulica im. Pedro Alexandrino da Cunha, XIX-wiecznego gubernatora Makau to kolejny obowiązkowy punkt na trasie każdego turysty. W tym miejscu można spróbować lokalnych specjałów. Nie brak też restauracji serwujących kuchnię portugalską.
Deptak ten to kolejny przykład mieszania się wpływów azjatyckich i europejskich. Chińskie kolorowe sklepiki mieszają się z architekturą kolonialną, tworząc niezwykły klimat.
Na Rua do Cunha można spróbować lokalnych specjałów takich jak ciastka migdałowe. Herbatniki te przygotowuje się z mąki fasolowej. Cukiernie je wyrabiające szczycą się tradycyjnymi metodami wypieku, dzięki którym ciastka zachowują swój wyjątkowy smak.
Kolejną potrawą wartą spróbowania jest tarta jajeczna. Jest ona przykładem kuchni mieszanej. Wariant z Makau pochodzi od portugalskich ciasteczek pastis de nata. Wypełnione kremem jajecznym ciastka są delikatne w środku i kruche na zewnątrz. Najlepiej smakują na ciepło.
Serradura to z kolei mieszanka zmielonych herbatników z kremem ze skondensowanego mleka i wanilii. To danie, dla odmiany, jada się na zimno.
Ryż z owocami morza gotowany w pomidorowym wywarze takimi jak krewetki i małże to propozycja na obiad. Wzbogaca się go również o inne składniki, np. warzywa.
Ciekawym daniem jest tatar z krewetek. Podawany z cytryną i oliwą jest dobrą przekąską, która zapełni żołądek przed dalszym zwiedzaniem.
Kuchnia Makau to także azjatyckie pomysły na jedzenie typu fast food. Poza znanymi wszystkim sajgonkami kupić można też… bułkę z wieprzowiną lub kurczakiem. Swój sukces potrawa ta zawdzięcza odpowiedniej kompozycji przypraw i usmażenia mięsa, tak by było delikatne. Podroby duszone w bulionie z curry z warzywami i rybnymi kulkami są kolejną pozycją ulicznego menu.
Mieszkańcy Makau zajadają się również chouriço, znaną bardziej jako chorizo. Jest to sucha kiełbasa wieprzowa przyprawiana słodką wędzoną papryką.
Ciekawostki o Makau
W historii możemy niekiedy spotkać się z nazwami, które powstały z powodu pomyłki lub nieporozumienia z tubylcami. Nazwy takie jak Indianie i kangur to przykłady takich błędów. Również nazwa Makau to wynik omyłki. Przed przybyciem Portugalczyków miasto to nosiło różne nazwy: Haojing, Jinghai i Majiao. Gdy Europejczycy spytali się miejscowych o nazwę, w odpowiedzi usłyszeli Mā gé. Tak Chińczycy nazywali obszar świątyni A-Ma, niedaleko którego dobili do brzegu portugalscy marynarze. Portugalczycy dostosowali nazwę do swojego ojczystego języka i tak powstała nazwa Makau.
W jednej ze światowych stolic hazardu jest 38 kasyn, w tym 5 z 10 największych na świecie. Hazard zalegalizowali na tym terenie jeszcze Portugalczycy, w 1950 roku. Po zmianie przynależności państwowej władze Chińskiej Republiki Ludowej obiecały uszanować prawo miasta w ramach idei „jeden kraj, dwa systemy”. Tak też się stało. Do dziś jest to jedyne miejsce w Chinach, w którym hazard jest legalny.
Jedna z największych atrakcji miasta znana jest pod złą nazwą. Kościół św. Pawła w rzeczywistości nigdy nie nosił takiej nazwy. Prawdziwe wezwanie tego przybytku (na dodatek nazywanego niekiedy błędnie katedrą) jest inne. Kościół konsekrowano pod wezwaniem Matki Bożej.
Jako że Makau to specjalny region administracyjny Chin, miasto to ma również odrębną walutę. Jest nią pataca. W obiegu są nominały 1,2, 5 i 10 (w formie monet) oraz 10, 20, 50, 100, 500 i 1000 (jako banknoty). Tutejsze „grosze” nazywają się avo. Istnieją nominały 10, 20 i 50. 1 pataca kosztuje około 45 groszy.
Obszar, na którym znajduje się miasto, składa się z półwyspu Makau oraz dwóch wysp – Taipa i Coloane. Łączy je Cotai. Jest to sztucznie usypany teren, na którym mieści się większość kasyn. Zabytki z czasów rządów portugalskich znajdują się na półwyspie Makau.
Język, którym na co dzień posługują się mieszkańcy Makau to kantoński. Ze względu na ogromne zróżnicowanie mowy mieszkańców Państwa Środka, nie mówimy o dialekcie, lecz o języku kantońskim. Od języka mandaryńskiego (urzędowego w ChRL) różni się znacznie. Jest bardziej skomplikowany. Ma więcej tonów i wygłosów. Można go zapisywać standardowymi znakami chińskimi i czytać zgodnie z wymową kantońską. Istnieje jednak również około 1000 dodatkowych ideogramów charakterystycznych tylko dla kantońskiego. Językiem tym mówią mieszkańcy południowego wybrzeża Chin, także m.in. Hongkongu.
