Świątynia Nieba – jeden z najbardziej rozpoznawalnych zabytkowych obiektów w Pekinie, święte miejsce kultu wyznawców taoizmu i doskonałe odzwierciedlenie zachowania równowagi w architekturze. Odwiedziny w kompleksie zachowanych tu budowli wiążą się z poznaniem największego bogactwa kulturowego i historycznego Chin i z pewnością podczas wizyty w stolicy warto udać się właśnie tutaj – do miejsca, w którym niebo łączy się z ziemią.
Świątynia niebios – historia
Historia najważniejszego sakralnego obiektu w Chinach – Świątyni nieba zaczyna się w czasach panowania dynastii Ming. Za rządów cesarza Yongle przeniesiono stolicę do Pekinu i postanowiono wybudować tu modlitewny budynek. Tak powstała nowa Świątynia Nieba i Ziemi, która mieściła się na południowy-wschód od Zakazanego Miasta i stała się miejscem oddawania czci niebu. Budowa obiektu rozpoczęła się w 1406 roku i trwała do 1420 roku. Mimo, że obiekt powstał w dosyć dalekiej odległości od cesarskiej rezydencji, by wziąć udział w ceremoniach i obrzędach przebywała do świątyni niejednokrotnie cała rodzina. Obiekt spełniał swoją funkcję przez 160 lat aż do XVI wieku. Za panowania cesarza JiaJing powiększono cały kompleks, dobudowując Świątynię Ziemi, Świątynię Słońca i Świątynię Księżyca, dzięki czemu pierwotny obiekt mógł spełniać ściśle określoną funkcję i służyć jedynie jako Świątynia Nieba. Od tej zmiany świątynie były utrzymywane przez kolejnych cesarskich następców.
Na ołtarzach świątyni składano ofiary, co miało miejsce również podczas rządów kolejnej dynastii Qing, a ród ten ustanowił tradycję ofiarowania darów w świątyni. Następnie w XVIII wieku świątynia przeszła odnowę według projektu nowego cesarza Qianlonga. Z wielkim rozmachem rozbudowano cały kompleks, stawiając kolejne pawilony, pałace, wieże i wytyczono nowe ścieżki. Powstało wiele nowych budowli, w tym ściana Echo. W tym okresie teren świątyń obsadzono licznymi drzewami.
Stan Świątyni Nieba przez lata ulegał pogorszeniu w wyniku różnych najazdów i wojen, szczególnie w 1900 roku, gdy kompleks został przejęty przez armie Sojuszu Ośmiu Narodów, które najechały na Pekin. W wyniku nalotu zniszczeniu uległo wiele relikwii i elewacji budynków. Z czasem wszystko odbudowano oraz przeprowadzono większe renowacje zabytków.
W roku 1918 ostateczną decyzją panującego władcy świątynny kompleks przemieniono w park, dzięki czemu obiekty zostały udostępnione odwiedzającym. W kolejnych latach odbyło się jeszcze trochę remontowych prac i odrestaurowywania obiektów, by zewnętrzy wygląd budowli wciąż był jak najbardziej atrakcyjny. Miejsce to stanowiło często odwiedzany kompleks, który posiadał bardzo wielką wartość dla mieszkańców. W 1998 roku fakt ten oraz wyjątkowa architektura zostały docenione, co przyczyniło się do wpisania Świątyni Nieba na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.
Świątynia nieba – zwiedzanie
Park Świątyni nieba zajmuje teren 2,73 km2, na którym wzniesiono trzy główne budowle według taoistycznej myśli oraz kilka mniejszych, równie wartych odwiedzin obiektów. Dobrze, jeśli zwiedzanie rozpocznie się z samego rana, gdyż da to możliwość poczucia klimatu tutejszego miejsca, ponieważ w porannych godzinach odbywają się tu pokazy taneczne lub ćwiczenia sztuk walki na wolnym powietrzu.
Największa i najbardziej rozpoznawalną ze zdjęć i widokówek budowla to Sala modlitw o dobre zbiory. Według podań, najdłuższej nocy przed wiosną cesarz spędzał tu noc, by otrzymać od bogów odpowiedź odnośnie przyszłego urodzaju. Obiekt wznosi się na marmurowej, trzystopniowej platformie, a dach opiera się o cztery filary – symbolizujące pory roku. Przywiązywano sporą wagę do numerologi, bowiem kolejne 12 filarów, na których opiera się kolejne zadaszenie nawiązuje do ilości miesięcy, a jeszcze jedno do jednostek czasu. Całość wykonana została z drewna lecz obecny obiekt nie jest oryginałem i stanowi odbudowaną replikę, zniszczonego w wyniku wojen pierwowzoru.
Przechodząc w dalszą część kompleksu, oczom powinien okazać się Okrągły Ołtarz Kopca – miejsce, w którym oddawano cześć niebu. Tu składano podpalone ofiary zwierząt, które miały zapewnić dobre zbiory. Piedestał wykony jest z marmuru i składają się na niego trzy platformy, które od dołu do góry zmniejszają kolejno swoją średnicę. Wzniesienie ołtarza to także dobry punkt widokowy na park i miasto.
Trzecią z najważniejszych budowli w parku Świątyni Nieba jest Imperial Vault of Heaven, czyli mniejszy budynek o podobnych znaczeniu do modlitewnej sali. To okrągły, dwuspadowy obiekt, który wybudowano na marmurowym fundamencie. Ważną część stanowi otaczająca go ściana Echa, która posiada dobre właściwości dźwiękowe i umożliwia rozchodzenie się różnych odgłosów na długie odległości. Wznosi się na około 4 metry, jej długość to 200 metrów, a grubość 1 metr – co ciekawe dwie osoby stojące po różnych jej stronach są w stanie się wzajemnie usłyszeć.
Most Vermillion to przejście – łącznik między Salą modlitw o dobre plony a Cesarskimi Kryptami Niebios. Posiada 360 metrów długości i jest szeroki na 30 metrów. Wybrukowany jest z marmuru, który nieco wystaje ponad ścieżkę. W miejscu tym bywa tłoczno, ale największą atrakcją jest to, że można poczuć się jak cesarz, który przechodząc tą drogą zbliżał się ku niebu.
Zdecydowanie mniej podczas wycieczki do Pekinu i Świątyni nieba wspomina się o Pałacu Abstynencji, który stanowi równie ciekawy architektonicznie obiekt. W miejscu tym zatrzymywał się cesarz podczas odwiedzin kompleksu w trakcie ważnych ceremonii. W jego wnętrzu znajduje się zabytkowa dzwonnica, z której rozbrzmiewał dźwięk podczas rozpoczynania się ważnych wydarzeń. Znajduje się tu łazienka, sypialna i biblioteka, a nazwa nawiązuje do wyrzeczeń, które spotykały w tym miejscu cesarską głowę. Doświadczenie obrzędu oznaczało, że musiał wyrzec się wszelkich przyjemności przez okres trzech dni.
Na terenie parku świątyni warto zwiedzić również Pawilon Długowieczności oraz udać się do pięknych otaczających budowle ogrodów. W odległości niecałych 500 metrów od Sali modlitw znajduje się Chiński ogród różany, w którym rosną tysiące róż. Szczególnie pięknie wizualne wrażenie jest w maju, gdy wszystkie z pąków znajdują się w okresie pełnego rozkwitu. W pobliżu znajduje się kolejny ogród cesarski, w którym można oglądać 100 innych kwiatów. Warto zwrócić uwagę także na rosnące tu cedrowe drzewa, które od stuleci zdobią tą ziemię.
Do parku prowadzą cztery wejścia, aby zobaczyć poranne pokazy warto wybrać Bramę Wschodnią, jeśli jednak zwiedzanie odbędzie się w późniejszych godzinach, najprzyjemniejsza trasa poprowadzona jest od Bramy Południowej.
Świątynia nieba – praktyczne informacje
Świątynia Nieba położona jest w południowo-wschodniej części centrum Pekinu, w dzielnicy Xuan Wu i bardzo bliskiej odległości od Zakazanego miasta oraz innych atrakcji miasta. Na teren parku można dojechać na wiele sposobów. Najkorzystniejszą opcją transportu jest przejazd taksówką, ale blisko znajduje się także przystanek linii metra oraz przystanku autobusowe. Pod Wschodnią Bramę kompleksu świątyni prowadzi metro linii 5, a docelowa stacja to Tiantan Dongmen. Dojeżdżają tu również autobusy linii: 17, 2, 35, 36, 53, 120 i 504.
Pobyt w Świątyni Nieba zwykle nie zajmuje dużo czasu, mimo że jest do przejścia kilka kilometrów ścieżek – obiekty usytuowane są w bliskiej odległości od siebie. Na zwiedzanie warto przeznaczyć około dwóch godzin, a pozostały czas można wykorzystać na zwiedzanie pozostałych atrakcji w mieście. Najlepszą porą na odwiedzenie kompleksu jest czas od maja do listopada, choć świątynia czynna jest przez cały rok. Latem i wiosną przyroda jest pięknie rozwinięta, co wpływa na wizualne odczucia i krajobraz, choć wtedy też przybywa tu najwięcej turystów. Miejsce jest znacznie mniej oblegane w trakcie zimy.
Na miejscu należy zakupić bilet, który dostępny jest w różnych wariantach. Najbardziej opłacalne jest zakupienie takiego, który obejmuje także wstęp do takich miejsc, jak Qigu Altar, Huanqiu Altar, Fast Palace i sali koncertowej. W sezonie letnim koszt biletu to 35￥, natomiast podczas sezonu zimowego 30￥.
