Potwór z Loch Ness – czy naprawdę istnieje? Poznaj największe atrakcje jeziora Loch Ness

Nessie niewielu widziało a ci, którzy widzieli nie potrafią opowiedzieć jak wygląda. Jest zaliczana do „Wielkiej Trójki” kryptyd, czyli zwierząt, które znamy z wierzeń i opowieści, ale nigdy nie widzieliśmy. Dom Nessie, czyli jezioro w Szkocji – Loch Ness jest jednym z bardziej malowniczych zakątków Szkocji. Co, szukając „gospodyni” możemy zobaczyć?

Słów kilka o jeziorze Loch Ness

Posiadłość Nessie ma 37 km długości, a jej tafla jest nieprzejrzysta, cóż Nessie wie jak się chronić przed wścibskimi spojrzeniami. Jezioro Loch Ness ma głębokość ok. 226 m, a jego całkowita powierzchnia to ok. 56,4 km². Jego częścią jest Kanał Kaledoński, który łączy wybrzeża Great Glen.

Jezioro Loch Ness jest polodowcowym jeziorem słodkowodnym, które powstało podczas ostatniego zlodowacenia.

Potwór z Loch Ness – legenda napędzająca turystów

Wróćmy do Nessie. Skąd się wzięły legendy o niej? Jak powstał jej mit? Potwór z Loch Ness jest jedną z największych i najsłynniejszych zagadek kryptozoologii. Naukowcy uważają, że istniejące dokumenty o potworze z Loch Ness są niewystarczające do potwierdzenia istnienia potwora.

Prób znalezienia odpowiedzi na pytanie: „Jak Nessie wygląda?” było wiele. Część z nich spełza na niczym, inne przyniosły hipotezę, że potwór z Loch Ness wygląda jak:

• plezjozaur – gad morski z długą szyją, który jest gatunkiem wymarłym od czasów kredy,
• kelpie – mityczny stwór w folklorze celtyckim o wyglądzie nadnaturalnego wodnego konia o zmieniającym się kształcie,
• foka z długą szyją,
• słoń,
• duża ryba,
• tradycyjne zwierzę podobne do wydry, dużego mięczaka lub innego stworzenia wodnego.

Skąd się wziął mit potwora z Loch Ness? Tego do końca nie wiadomo, wielu uważa, że jest to efekt wierzeń i mitów. Pierwsze pisane wzmianki o potworze z Loch Ness mają datę roku 700 n.e. Umieszczono je w zbiorze podań pt. Żywot Kolumby. Ciekawa jest druga wzmianka o potworze z jeziora datowana na 1658 rok. Richard Franck – podróżnik opisywał „pływającą wyspę”, która co jakiś czas wyłaniała się na powierzchnię jeziora. Narodziny legendy są datowane na 1933, gdy dziennikarz – Alexander Campbell po relacji państwa Kane opisał zwierzę podobne do wieloryba pływające w jeziorze. Pierwszy raz określenia potwór na mieszkańca jeziora Loch Ness użył wydawca Campbella. W listopadzie tego samego roku pojawiło się pierwsze zdjęcie mieszkańca Loch Ness. Ponoć na fotografii jest stworzenie o dużym tułowiu i długiej szyi. W grudniu tego samego roku Malcolm Irvine nakręcił krótki film, na którym potwór zamieszkujący Loch Ness jest widoczny. Kolejne relacje jakby utwierdzały tajemnicę wyglądu Nessie, bo po pierwsze, jest wiele sprzeczności w relacjach – stworzenie podobne do dużego zwierzęcia morskiego jak waleń czy orka. Po drugie, tak naprawdę nikt nie widział potwora na tyle długo, by rzetelnie go opisać.

Do dziś nie wiadomo, czy potwór istnieje, czy nie, ale wiadomo, że najbardziej przypomina ogromną rybę.

Polowanie na potwory, czyli jak szukano mieszkańca Loch Ness?

Pierwsza zorganizowana ekipa szukająca Nessie pojawiła się nad szkockim jeziorem w 1934. „Gospodynię” widzieli ponoć aż 17 razy! Kolejna „banda” próbująca zajrzeć do domu Nessie pojawiła się w 1960 roku. Później próby spotkania się z Nessie podjęli kolejni: w 1962 naukowcy z Birmingham, w 1962 profesorowie z Cambridge, w 1969 Andrew Carroll i wielu innych później.

Gdzie o Nessie w popkulturze?

Mieszkanka Loch Ness jest sławna i to nie ulega wątpliwości, ale jak ją widzi popkultura?

W książkach o stworze mieszkającym w Loch Ness pisali m.in. Diana Gabaldon w Outlanderze zekranizowanym przez Netfliksa, komiksie Duchy w Loch Ness. Także w piosenkach Nessie nieśmiało wychyla głowę zza okien tafli Loch Ness – śpiewało o niej The Police.

Potwór z Loch Ness pojawia się też w filmach i serialach – Doctor Who i Scooby Doo oraz w Prywatnym życiu Sherlocka Holmesa.

Bardzo ciekawe są rysunki Nessie na płótnach. Najczęściej jest przedstawiana jako ogromny wąż wodny podobny do słynnego Bazyliszka lub piękny i wielki smok żyjący w wodzie. To niesamowite jak wiele jest obrazów mieszkańca Loch Ness, które mają wiele punktów wspólnych – długa szyja, wielki tułów oraz spore zęby.

Jak na Nessie próbowano się wypromować, czyli kilka pseudowodów ze spotkania

Mieszkanka lub mieszkaniec Loch Ness dobrze się maskuje przed ciekawskimi, więc kilku „geniuszy” wpadło na pomysłowe oszustwa. Pierwsze z nich to Fałszerstwo Wetherella. Polegało na tym, że Wetherell – wysłannik Daily Mail, nie spotkał Nessie, ale znalazł jej ślady na brzegu jeziora.

Kolejne oszustwo związane z poszukiwaniem potwora z Loch Ness to tzw. zdjęcie chirurga. Nazwano je tak, ponieważ jego autor był chirurgiem i zrobił ostre i dobrze oświetlone zdjęcie potwora. Kolejne to zdjęcie Lachlana Stuarta zrobione w 1951. Widać na nim trzy garby wynurzające się z wody. W rzeczywistości były to trzy pale z workami z brezentu zanurzone w wodzie. Następny „oszukańczy” dowód spotkania z Nessie to fotografie zrobione przez Franka Searle’a. Widać na nich gałęzie unoszące się na wodzie. W późniejszych latach na terenie Nessie pojawiało się wielu oszustów, którzy szukali tylko sensacyjnych sytuacji zapewniających im sławę.

Zamek Urquhart

W sąsiedztwie wodnej posiadłości Nessie znajdują się ruiny zamku Urquart. Wybudowano go w XII wieku na polecenie Aleksandra II – jednego ze szkockich królów. Nazwa pochodzi z dwóch języków – gaelickiego i starowalijskiego. Jest tłumaczona jako „przy lesie”. Czasy świetności zamku skończyły się ok. 1650 roku, kiedy Oliver Cromwell napadł na Szkocję.

Zamek jest świetnym punktem widokowym na „posiadłość” Nessie. Zwiedzanie ruin zaczyna się od obejrzenia filmu opowiadającego historię zamku. Gdy opowieść się kończy, ekran idzie w górę i patrzymy na ruiny zamku, co daje świetny efekt.

Zamek był jednym z najważniejszych w Szkocji. Zbudowany z kamienia na planie zniekształconej ósemki był okolony wodami Loch Ness z trzech stron.

Fort Augustus

Fort Augustus pozwala na poruszanie się po jeziorze statkiem lub promem. Ślizganie się po powierzchni słynnego potwora to niesamowite doświadczenie, którego się nie zapomina. Możliwości są dwie – statek lub prom.

Fort to nie tylko baza wypadowa na jezioro, ale również doskonała okazja do popływania po jednym z najsłynniejszych jezior nie tylko w Szkocji i Europie. Pływając można sobie wyobrazić, że zaraz Nessie na kilka sekund wystawi głowę, a może zrobi to nie tylko w naszej wyobraźni.

W Forcie znajduje się Centrum Dziedzictwa Kanału Kaledońskiego. Kanał Kaledoński to długi kanał łączący Inverness z zachodnim wybrzeżem. Kanał zaprojektował Thomas Telford. Przez małą płytkość oraz bardzo wąskie przesmyki kanał nie był bardzo eksploatowany. Stał się jednak jedną z bardziej malowniczych atrakcji w okolicach jeziora Loch Ness.

Wodospad Foyers

Wodospad Foyers to kaskada spadająca ze 165-ciu stóp przy źródłach rzeki Foyers, które zasilają jezioro Loch Ness. To jeden z najpiękniejszych szkockich wodospadów. Foyers Waterfall to również niesamowicie przepiękna skała pokryta gęstym intensywnie zielonym krzewiem.

Inverness

Miasteczko Inverness to baza wypadowa do Loch Ness oraz ośrodek administracyjny Highland. W 2014 internauci okrzyknęli Inverness najszczęśliwszym miejscem do życia w Szkocji. W miasteczku można zobaczyć m.in. zamek jednego z bohaterów sztuki Szekspira – Makbeta. Oprócz zamku w miasteczku można zobaczyć:

1. kościół św. Kolumby,
2. Wardlaw Mausoleum,
3. klimatyczne uliczki i kawiarnie.