Santiago de Cuba to malownicze miasto położone we wschodniej części Kuby – znanej z latynoskiej muzyki, tańców i rumu kubańskiego. Drugie co do wielkości, przez pewien czas będące stolicą, posiada ciekawą historię i atrakcyjne zabytki.
Santiago de Cuba – krótka historia kubańskiego miasta
Spis treści
Historia Santiago de Cuba sięga początków XVI wieku. Miasto zostało założone w 1514 roku przez Diego Velázqueza de Cuéllar – hiszpańskiego konkwistadora, będącego również pierwszym gubernatorem Kuby. Pierwotnie było jedynie osadą, jednak dzięki dogodnemu położeniu odgrywało kluczową rolę w okresie kolonialnym i pełniło funkcję stolicy. Wraz z rozwojem gospodarczym, spowodowanym m.in. przez odkrycie złóż miedzi, zaczęło się rozrastać i teraz jest drugim co do wielkości miastem na Kubie. Mimo to pod koniec XVI wieku straciło pozycję i stolica została przeniesiona do Hawany.
Po kilku wiekach ponownie znalazło się w centrum zainteresowania. Podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 roku rozegrała się bitwa morska pod Santiago de Cuba. 26 lipca 1953 roku Fidel Castro – przywódca kubańskiej rewolucji – poprowadził atak na koszary Moncada. Atak był nieudany, a sam Fidel Castro trafił na trzy lata do więzienia. Rewolucjoniści ukrywali się w pobliskich górach Sierra Maestra, a w 1959 roku ich przywódca ogłosił zwycięstwo rewolucji
Co warto zobaczyć w Santiago de Cuba?
Pomimo trzęsień ziemi i napadów piratów w początkowych latach istnienia, miasto nie straciło na świetności. Do dziś można podziwiać jedną z najstarszych budowli na Kubie – dom Velázqueza. Wystarczy zatopić się w wąskich uliczkach i alejkach, aby poczuć kubański klimat miasta
Miejsce spotkań, czyli Parque Cespedes
Parque Cespedes to plac znajdujący się w centralnej części starego miasta. Otoczony jest drzewami i ławkami, na których można odpocząć w upalne dni. Nie jest to jednak jedyny powód, dla którego gromadzą się tu wszyscy mieszkańcy, bez względu na wiek. W ciągu dnia można podziwiać klasycystyczne budowle lub wykonanie danzón – tradycyjnego kubańskiego tańca. To zajęcie jednoczy wielu mieszkańców i turystów i jest jednym z powodów, dla którego ulice Parque Cespedes tętnią życiem od rana aż do późnej nocy.
Katedra Matki Bożej Wniebowzięcia
Przykładem neoklasycystycznego budynku jest Katedra Matki Bożej Wniebowzięcia. Została wybudowana w XVI wieku, ale niewiele elementów zachowało się do dzisiaj. Już kilka lat po jej powstaniu wybuchł pożar w obrębie kilku budynków. Przez następne stulecia doświadczana była licznymi huraganami i trzęsieniami ziemi. Ostateczna przebudowa miała miejsce w latach 20. XX wieku. Uważa się, że w katedrze pochowane są szczątki założyciela miasta, jednak informacja nie została dotąd oficjalnie potwierdzona.
Muzeum Historii Kubańskiej – najstarsza rezydencja na Kubie
Wspomniany wcześniej dom Diego Velázqueza to perełka na mapie dawnej stolicy Kuby – ale jedynie pod względem historycznym. Wizualnie nie wyróżnia się na tle pozostałych budynków i można go łatwo pominąć. Na piętrze znajdowały się pokoje mieszkalne, natomiast parter służył jako dom handlowy i odlewnia złota. Dom został gruntownie odrestaurowany w latach 60. XX wieku i obecnie znajduje się tu Muzeum Historii Kubańskiej, w którym można podziwiać kolekcję mebli kubańskich, francuskich, hiszpańskich i brytyjskich, a także ceramikę, porcelanę i artykuły domowe pochodzące z różnych krajów kolonizatorskich.
Zamek San Pedro de la Roca
San Pedro de la Roca to twierdza położona na przedmieściach Santiago de Cuba. Została wzniesiona w XVII wieku, a zaprojektował ją włoski architekt Giovanni Bautista Antonelli. Forteca usytuowana na skalistym wybrzeżu chroniła zatokę i port przed agresją spowodowaną wojną handlową w XVII i XVIII wieku. Skomplikowany układ mostów zwodzonych i przejść jest przykładem renesansowej inżynierii wojskowej i dzięki temu w 1997 roku zamek został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Plac Rewolucji
Rewolucja kubańska była znaczącym wydarzeniem dla historii miasta, dlatego też w 1991 roku podczas uroczystej inauguracji udostępniono zwiedzającym Plac Rewolucji – miejsce upamiętniające wydarzenia z XX wieku. Plac dzieli się na dwie przestrzenie: zewnętrzną, która może pomieścić nawet 150 000 osób i wewnętrzną, przeznaczoną na muzeum z fotografiami i reprodukcjami rysunków. W oczy rzuca się także monumentalny kompleks, na który składa się trybuna i zespół rzeźbiarski. W jego skład wchodzą 23 metalowe elementy i figura jeźdźca – generała Antonio Maceo.
Ekskluzywna dzielnica Vista Alegre
Spacerując szerokimi ulicami Vista Alegre, można podziwiać dawne rezydencje w otoczeniu drzew, pochodzące z lat 20. i 30. ubiegłego wieku. Niegdyś były to budynki mieszkalne, dzisiaj przekształcone zostały w restauracje, biura i ośrodki publiczne. W obrębie dzielnicy znajdują się także ważne ośrodki kultury, gdzie odbywają się liczne festiwale i koncerty. Vista Alegre to również miejsce, do której warto udać się w poszukiwaniu najlepszej kubańskiej kuchni i urokliwych kafejek.
Kolorowy deptak – José A Saco
Jeśli na zakupy, to tylko na José A Saco. To niewielka ulica, prowadząca tuż na wybrzeże i przeznaczona jedynie do ruchu pieszego. Po dwóch stronach znajdują się liczne kramiki z pamiątkami, a także restauracje. Charakterystycznym elementem są różnokolorowe elewacje budynków.
Góra Gran Piedra
Ok. 25 kilometrów od Santiago de Cuba, w Rezerwacie Biosfery UNESCO znajduje się szczyt Gran Piedra (Wielki Kamień). To malowniczy punkt położony na wysokości 1234 m n.p.m., z którego roztacza się widok na Karaiby. Co prawda sama droga do Jardin Botanico – ogrodu botanicznego znajdującego się u stóp wzgórza – jest wąska i z licznymi ostrymi zakrętami, a wspinaczka na sam szczyt wymaga pokonania 459 kamiennych schodów, jednak widoki są warte wysiłku.
Przewodnik po Santiago de Cuba – podstawowe informacje dla odwiedzających
Klimat
Najlepiej odwiedzić Kubę w okresie od listopada do kwietnia. Nie zaleca się przyjazdu w późnym sezonie wakacyjnym, tj. w sierpniu i wrześniu. Od maja do października nadchodzi pora deszczowa, a od czerwca do listopada można spodziewać się huraganów.
Język
Niewielu Kubańczyków mówi po angielsku, przyda się więc znajomość języka hiszpańskiego.
Transport
Na niektórych ulicach można zauważyć tory tramwajowe, jest to jednak relikt przeszłości. W połowie XX wieku sieć zamknięto z niewiadomych przyczyn. Obecnie najpowszechniejszym środkiem transportu jest samochód. Można go wypożyczyć na własną rękę lub z kierowcą – co jest szczególnie polecane. Kubańskie ulice nie należą do jakościowo dobrych, a w dodatku są słabo oświetlone. Funkcjonuje również komunikacja publiczna. Można także skorzystać z opcji coche colectivo – współdzielonego auta, jednak obowiązuje jedynie na popularnych trasach.
Bezpieczeństwo
Kraje Ameryki Łacińskiej nie cieszą się dobrą opinią, jeśli chodzi o poczucie bezpieczeństwa, jednak od pewnego czasu sytuacja poprawiła się i wielu turystów twierdzi, że jest to mit. Ministerstwo Spraw Zagranicznych zaleca ostrożność. Wciąż powszechne są kradzieże, które zdarzają się nie tylko na ulicy, ale i w prywatnych pokojach hotelowych. Zagrożeniem mogą okazać się trzęsienia ziemi i huragany, ponieważ Kuba leży w aktywnej strefie sejsmicznej. MSZ zaleca zarejestrowanie wyjazdu na Kubę w systemie Odyseusz.
